ANAYASAL ÖLÜM-ÇOKULUSLU ANAYASALAR

KRONOLOJİK OLARAK ANAYASALAR (1)

Antik çağda dağlar yükseldi, nehirler hareket etti ve göller oluştu. Amazonlarımız, bataklıklarımız, yaylalarımız, ovalarımız, vadilerimiz yeşilliklerle, çiçeklerle kaplıydı.  Bu kutsal Toprak Ana'yı farklı simalarla doldurduk ve o zamandan beri her şeyde var olan çoğulluğu, insanlık ve kültür çeşitliliğimizde de belledik. Böylece halklarımız oluştu ve sömürgeciliğin korkunç dönemlerinde ırkçılığa maruz kalana kadar ırkçılığı asla bilmiyorduk.

…Sömürgeci, cumhuriyetçi ve neo-liberal devleti geçmişte bıraktık.

Demokratik, üretken, barışsever ve barışçıl bir Bolivya'ya doğru ilerleme hedefini içeren ve ifade eden, tam kalkınmaya ve insanların özgürce karar vermesine dayalı, Çok-Ulusal Cemaatçi hukuka dayalı Birleşik Sosyal Devleti kolektif olarak inşa etmenin tarihi mücadelesini üstleniyoruz.

Pachamama'mızın (toprakğa gösterilen özenle topraktan gelen bereketi kapsayan bir kavram) gücüyle ve Allah'a şükranla halkımızın görevini yerine getirerek Bolivya'yı yeniden bulduk.

Bu yeni tarihi mümkün kılan kurucu ve özgürleştirici çabanın kahraman şehitlerine şeref ve şan olsun.

2009 Bolivya Anayasası Giriş Bölümünden

ANAYASALARDA ÜÇ EVRİM

Sömürgecilik anlayışının kolonicilikten ulus devletçiliğe geçiş olarak masonların planladığı yeni emperyalizm Fetih (Reconquista) yerine Anayasacılık (constitution) modellemesi şeklinde yeni bir dünya kurgusu olarak ortaya çıkmıştır. Bu yeni fetih modeli ile ordular gidip bir coğrafyayı işgal ederek işgal genelgesi yayınlamayacaktır. İşgal edilecek bölgeler planlanacak o bölge halklarından beşinci kol faaliyetleri ile yerli devşirmeler toplanıp ideolojik üfürüklerle tılsımlanarak mankurtlaştırılacak, kendi halkıyla kendi komşuları ile işgalci rajonu ile racon kesecek, çatışacak ve halk adına halka rağmen kitleleri bastırarak işgal genelgeleri fonksiyonundaki işgalcilerin hazırladığı metinleri işgalcilerin desteği ile kendi halkına anayasa olarak dayatacak.

Anayasacılık hareketleri 1789 Amerika’daki köle isyanlarını çalarak efendilerinin topraklarına çöken,  işgalcilerin Amerika’daki işgal komiserleri kontrolünde başlayan burjuva isyanları ile ele geçirilen topraklarda anayasa ilanları ile başlamıştır.  1948 ihtilalları ile bu kez burjuvanın kurduğu vahşi kapitalizme dün köle hukukuna göre istihdam edilirken artık personel rejimine göre çalıştırılan eski kölelerin torunları modern köleleri oluşturan “person” (proletarya) halk isyanlar başlatmıştır. Eski kölelerin isyanlarını, eski kurumlara, krallara yönlendirip kendilerini sudan çıkmış ak kaşık gösteren yeni işgal komiserleri, koloni kâhyaları bu kez ploreterya sınıfının öfkesini çalarak eski sömürgecilerin ana karalarında komünist-faşist çatışmalar şeklinde örgütlemişlerdir. Sanki makine dişlileri arasında uzuvları parçalanan, ağır şartlarda uzun mesailerle çalıştırdıkları emekçileri onlar sömürmemişte eski sömürgeciler sömürmüş havası estirerek örgütledikleri emekçi isyanları ile kurdukları yeni ulus devletin presidentını (Britanya Hindistanı'nda bir baş idari bölüm) yine burjuva belirlemiştir. Eski sömürgecileri yok eden yeni emperyalistler burjuva sınıfı adına iktidar erkini ele geçirmiş işgal komiserlerini kurtarıcınız diyerek ulus devletlerin başına yeni kahyalar olarak atamıştır.  

Afrika’da tek ülke olan  köle sevk limanı olarak kullanılan Liberya’nın 1849 da anayasal düzene geçmesi istisna edilirse ilk anayasal düzene sömürgecilerinAmerika kıtasındaki  sömürge toprakları ve ana karalarında şu ülkelerde geçilmiştir. 

Amerika Birleşik Devletleri (1789), Fransa (1791), Hollanda (1795), İsviçre (1798), ispanya (1805), İsveç (1808), Norveç (1809), Lihtenştayn (1813), Portekiz (1814), Yunanistan (1816), Belçika (1818), İtalya (1818), Danimarka (1822), Haiti (1822), Paraguay (1824), Arjantin (1824), Şili (1826), Meksika (1827), Brezilya (1830), Bolivya (1830), Peru (1830), Kolombiya (1830), Ekvador (1831), Uruguay (1841), Venezuela (1841), Kosta Rika (1844), El Salvador (1845), Dominik Cumhuriyeti (1847), Guatemala (1848), Honduras (1848), Nikaragua (1848), Liberya (1849)

1848 isyanları sonrası yüz yıllık bir dönem dünyada anayasacılık hareketleri durmuş sömürgecilerin kolonilerini dizayn kapsamında Avustralya (1901), Yeni Zelanda (1852), Kanada (1867), Küba (1901), Panama (1904), Güney Afrika (1909), Monako (1911) sömürgecilerin hazırladığı anayasal düzene geçmiş.

Komünist ve faşist ideolojik paradigmalar kurgulanarak Afrika ve Asya kıtalarının etnik temelli parselasyonu planları ideolojilerin üzerinden kurgulanan çatışma ve terör eylemleri sonucu ele geçirilen kurtarılmış bölgeleri ulus devlet olarak tanımlanmıştır. Özgürlük eşitlik kardeşlik sloganları eşliğinde sürdürülen beşinci kol faaliyetlerinde Doğuda Japonya Tokugawa şogunluğu (İmparator Meiji), Batıda Osmanlı İmparatorluğu hedef coğrafya olarak belirlenmiştir. Rusya bu beşincikol faaliyetlerinde tetikçi olarak kullanılıp hem Japon, hem Çin hem Osmanlı ile savaştırılarak anayasal düzene geçişe sürecindeki ayrılıkçı azgın azınlıklara dış destek sağlanmış, mütdeyyin çoğunluk bastırılıp baskılanmıştır.  İdeoloji üfürükleri ile tılsımladıkları devşirilmiş politik fügür, mankurtlaştırılmış entelektüel, besleme basın, embesil bürokrasi ile paralel örgütlenmeler yürütülerek şu ülkelerde de anayasal düzene mücadeleleri sürdürülmüştür.

 Osmanlı  (1876), Romanya (1866), Lüksemburg (1868), Bulgaristan (1879), Sırbistan (1882), Karadağ (1905), Rusya (1905), İran (1906), Japonya (1889), Çin (1911). Bu arada İngiliz sömürge şirketi malı olan Hindistan’da işgal güçlerine hayatı dar eden Babür Medeniyetinin varisi ve Hintli Müslümanlar ile Afgan Müslümanları birleştirme mücadelesi veren Emir Abdur-Rahman Han’ın 1890 tarihli Afgan Anayasası’nı ilana zorlanışını da bu arada zikretmek gerektir. Daha sonra bu Anayasal metin 1923 tarihli Afganistan anayasası olarak kabullenilmiştir.

Birinci Dünya Savaşı ile Osmanlı imparatorluğu ve Rum uygarlık havzasına taksim edilmemiş olan Avusturya-Macaristan ve Alman İmparatorluğu topraklarının paylaşım süreci başlatılmıştır. Birinci dünya savaşını bittiğinde Arnavutluk (1914), Litvanya (1918), Finlandiya (1919), Estonya (1919), Macaristan (1919), Letonya (1919), Avusturya (1920), İrlanda (1922), Mısır (1923), Irak (1925), Lübnan (1926), Etiyopya (1931) ulus devlet olarak ana gövdeden koparılmış anayasal düzene geçirilmiştir. Ancak Afrika ve Asya’daki sömürge ve manda yönetimindeki topraklar üzerinde sömürge kapma savaşı büyük dörtlü olarak anılan İngiliz, Fransız, İtalyan ve ABD arasında devam etmekteydi

Birinci dünya savaşı sonrası Baltık Denizinden Bering Denizine uzanan Karadeniz, Hazar Gölü, Taklamakan Çölü ve Çin Seddi’nin kuzeyinden Japon Denizine kadar uzanan Asya Kıtasının kuzeyindeki topraklarda yaşayan şu  43 etnisite ki SSCB’nin yıkıldığı 1991 yılında 300 milyon nüfüsa denk geliyor 2024 düzeltmesi ile bakarsak 1 milyarlık bir nüfusu kapsayan  “Abhazlar, Acarlar, Afganlar, Afganlar, Almanlar, Araplar, Azeriler, Başkurtlar, Beluciler, Beyaz Ruslar, Çeçenler, Çekoslovaklar (Çekler, Slovaklar, Lehler), Çinliler, Ermeniler, Estonlar, Farslar, Finler, Gürcüler, Japonlar, Kalmuklar, Kazaklar, Kırgızlar, Kırım Tatarları, Koreliler, Kürtler, Letonlar, Litvanlar, Moğollar, Moldovalılar, Osetler, Özbekler, Polonyalılar, Ruslar, Sibiriler, Tacikler, Tatarlar, Türkler, Udmurtlar, Ukraynalılar, Yahudiler, Yunanlar” komünofaşist Lenin’ci SSCB’ye tahsis edilerek bir asır sonraki hesaplar için buzdolabına kaldırıldı.

İkinci Dünya savaşıyla da bu gün Çin Halk Cumhuriyeti olarak sanki bir tek etnisiteymiş gibi bilinen Mao’nun Çin tezleri ile manipüle edilen esasen en son faşokominist Çin’in 1979’da resmen tanıdığı Jino’lar dahil 1.5 milyarlık nüfus oluşturan şu etnisitelerin “Han (HA), Zhuang (ZH), Hui (HU), Man (MA), Uygur (UG), Miao (MH), Yi (YI), Tujia (TJ), Zang (ZA), Mongol (MG), Dong (DO), Bouyei (BY), Yao (YA), Bai (BA), Chosŏn (CS), Hani (HN), Li (LI), Kazak (KZ), Dai (DA), She (SH), Lisu (LS), Dongxiang (DX), Gelao (GL), Lahu (LH), Wa (WA), Sui (SU), Naxi (NX), Qiang (QI), Tu (TU), Mulao (ML), Xibe (XB), Kirgiz (KG), Jingpo (JP), Daur (DU), Salar (SL), Blang (BL), Maonan (MN), Tajik (TA), Pumi (PM), Achang (AC), Nu (NU), Ewenki (EW), Gin (GI), Jino (JN), Deang (DE), Bonan (BO), Russ (RS), Yugur (YG), Uzbek (UZ), Monba (MB), Oroqen (OR), Derung (DR), Hezhen (HZ), Gaoshan (GS), Lhoba (LB), Tatar (TT)” yurtları da faşokominist Mao’cu bloğa teslim edilerek kapalı kapılar arkasına atılıp dünya gündeminden çıkarıldı.  Böylece çift kutuplu bir dünya kurgusu ile doğu bloğu parantez içine alındı.

 İki kutuplu dünyada kontrol edilebilir kaos ile burjuva hegemonyasında doğu bloğuna tahsis edilen topraklar dondurulurken geri kalan dünyay anayasal düzene geçirerek dizayn edildi.  Bu kapsamda Çin Hindindeki bu gün  67 milyonluk nufusun üçte birini oluşturan Türkmen, Malay, Tay, Çam, Çin, Hint, Arap, Fars, Endonez asıllı Müslümanların idaresindeki Siyam Krallığı’nın yıkılması ile kurulan  1932 tarihli Tayland ulus devlet anayasasını da bu kapsamda değerlendirirsek  Moldova (1941), İzlanda (1944), Endonezya (1945), Filipinler (1945), Ürdün (1946), Kamboçya (1947), Laos (1947), Myanmar (1947), Tayvan (1947), Suriye (1948), Nepal (1948), Kuzey Kore (1948), Güney Kore (1948), Almanya (1949), İsrail (1949), Hindistan (1949), Libya (1951), Butan (1952), Sri Lanka (1954), Sudan (1955), Pakistan (1956), Gana (1957), Malezya (1957), Gine (1958), Orta Afrika Temsilciliği (1959), Madagaskar (1959) anayasal düzene geçmiştir.

       1960 sonrası İngiltere, Fransa, Almanya, Hollanda ve İtalya’nın kolonilerini anayasal düzene geçirmeleri furyasıyla başlayan ve 1991 SSCB’nin dağılması sürecine kadar geçen evrede ise şu ülkeler anayasal düzene geçmiştir.

Kıbrıs (1960), Benin (1960), Burkina Faso (1960), Kamerun (1960), Çad (1960), Kongo, Dem. Temsilci (1960), Fildişi Sahili (1960), Gabon (1960), Mali (1960), Nijer (1960), Nijerya (1960), Senegal (1960), Somali (1960), Togo (1960), Kongo (1960), Moritanya (1960), Sierra Leone (1960), Tanzanya (1960), Vietnam (1960), Jamaika (1962), Trinidad ve Tobago (1962), Kuveyt (1962), Fas (1962), Yemen (1962), Burundi (1962), Ruanda (1962), Uganda (1962), Cezayir (1963), Kenya (1963), Singapur (1963), Malta (1964), Malawi (1964), Zambiya (1964), Zimbabve (1965), Guyana (1966), Botsvana (1966), Lesoto (1966), Ekvator Ginesi (1968), Esvatini (1968), Mauritius (1968), Maldivler (1968), Gambiya (1970), Fiji (1970), Birleşik Arap Emirlikleri (1971), Bangladeş (1972), Bahreyn (1973), Surinam (1975), Angola (1975), Komorlar (1975), Mozambik (1975), Papua Yeni Gine (1975), Cibuti (1977), Eritre (1977), Ermenistan (1978), Ukrayna (1978), Solomon Adaları (1978), Yeşil Burun Adaları (1980), Antigua ve Barbuda (1981), Gine-Bissau (1981), Namibya (1990)

       Pandora'nın kutusu 1979 İran İslam Devrimi ile açıldı. Komünist ideolojiye iltifat çökmüş ezilen kesimler ütopik rüyadan uyanmış bu uyanış ile eş zamanlı olarak SSCB pes edişini bizzat Komünist Parti Genel Sekreteri SSCB Devlet Başkanı Mihail Gorbaçov öncülüğünde deklare etmiş, Glasnost ve Perestroyka ilan edilmiştir. SSCB’nin dağılmasıyla Azerbaycan (1991), Kuzey Makedonya (1991), Slovenya (1991), Gürcistan (1992), Slovakya (1992), Türkmenistan (1992), Özbekistan (1992), Çek Cumhuriyeti (1993), Kazakistan (1993), Kırgızistan (1993), Belarus (1994), Tacikistan (1994), Bosna Hersek (1995), Hırvatistan (1997) anayasal düzene geçmiş burjuvazinin son kolonileri olarak tarih sahnesindeki yerini almıştır.

       Tabi bu ara da iki tane de teokratik devlet anayasamız doğuyor 1992 tarihli Suudi Arabistan monarşimiz teokratik monarşik anayasal düzene geçiş kararı alıyor. İran ulus devleti  Anayasal İslam Cumhuriyeti  olurda Suud kabile devleti Anayasasız kalırmı. Yıllarca Arabistanlı Thomas Edward Lawrence’nin şeytanlıkları ile şekillenen anayasasız monarşik devlet İngilizler gibi anayasasız devlet olarak varlığını sürdüren Suud’da artık anayasalı monarşimizdir. Ha bu arada Umman kralımızda 1996 da Umman'ın Temel Statüsü adlı düzenlemeyi anayasa olarak deklare edip kralların nasıl belirleneceğini kanunların nasıl onanacağını saptayıcı metnini ilan ederek bizde anayasal düzene geçtik demiştir.

       Birde Avrupa’da uygarlığın beşiği alafranga kültürün merkezi, demokrasi, özgürlük, eşitlik, cumhuriyetçilik, insan hakları, sekülerizm ve modernizmin rol modeli Fransa’nın göbeğinde 1993 tarihinde bir mikro devlet doğuyor. Anayasal teokratik monarşi ile idare edilen Avrupa Devleti!  

Eş baş piskoposu Seküler Fransa’nın devlet başkanı olan bu tarikat devletinin şeyhi modern Fransa Cumhuriyeti’nin Presidinti. El An Şeyh Emmanuel Macron’dur.

       Mikro tarih anlayışı ile ulus devlet hapishanemize sıkıştırılmışlıktan çıkıp makro tarih anlayışı ile global bir bakışla evrensel gelişmeleri 400 yıllık bir derinlikle incelersek dünyadaki gidişatın yönününün General Albert Pike'ın  1871 yılında İtalyan Mason üstadı Giuseppe Mazzini'ye yazdığı mektupta belirtilen rotada bir stratejik plan kapsamında yürütüldüğünü görebiliriz.

       Sonuçtan bakarsak 2050 yılı için planlanan 3. Dünya savaşına doğru dünya hızla ilerlemektedir. Ulus Devletten Aşiret Devlet’e Teokratik Düzenden tarikat devlete doğru dünya sekülerize (gündelikçilik-günü gün etmek) edilerek evrilirken “Anayasal ölüm” yaşanmaktadır.

 Manda Anayasaları, Cunta Anayasaları, Darbe Anayasaları olarak evrim geçiren dogmatik anayasalar sivil Anayasacılık anlayışına evirilmiştir. Girişte verdiğim ilk anayasacılık hareketlerinin başladığı Latin Amerika ülkelerinden Bolivya Anayasası'ı anayasacılıktaki evrimde son noktadır. Çeşitlikçi çoğulcu ve ulus ötesi bir anlayışla bir evrensel manifesto niteliğindeki anayasalarda başkalaşma başlamıştır.   “Anayasaların Dayanıklılığı” çökmüş Anayasa Ömrü 5 yılın altına düşmüş hemen her hükümet için anayasa değişikliği gereklilik olmuştur.  Tekno anayasacılık diji devlet şekline bürünürken tüm doğrularını kaybetmiş çağcıl gündelikçi spekülatif iletiler ile manipülatif doğrular furyası içinde güdülen nihilist bireycilik girdabında globalleşmenin kucağında savruluyoruz.   3. Dünya savaşının Startı Çin’de veriliyor. 1,5 Milyarlık Çin 1 ile 30 milyon arası 50’nin üzerinde ulus devlete yani İngiliz bakış açısıyla sömürge şirketine pay ediliyor. Ulus devlet vatandaşlığı çok uluslu şirketlerin abonman müşterilerine dönüşüyor.

       Evrensel bakışla 50 yıllık bir projeksiyon ile olayları, olguları, oluşumları okur ve tüm doğruları çalınmış hiçleştirilmiş hiçlik içerisinde sürekli iletilerin yönlendirilmesi ile savrulan nötralize nihilist bireye fıkıh anlayışı ile pozitif değer yükleyip şahsiyetli fertlerden mürekkep kurum yerine insan odaklı bir dünyaya hazırlanarak bu kötü gidişata ön kesebiliriz. Geliyor gelmekte olan.

       Başımızı kumdan çıkaralım. 400 yıl var ki; hep onlar oyun kurdu biz savunmada kaldık. Yerenlerden olduk. Onların tezlerine ezik söylemlerle antitez edildik sentezlerine meze olarak kullanıldık. Artık onları yermek yerine onların bizi yereceği modeller ile insan merkezli ferdi yaşam standartları olan fıkıhla donatılmış doğrularımızı yaşamsallaştırmalıyız.

       Karanlığa küfretmeyi bırak kalk bir mum yak. Kavli tebliğ bitti fiili tebliğ başladı. Köy ölçeğinde uygulanabilirliği olan bir Salih amel evrensel ölçekte aynı anda görülmekte eş zamanlı olarak örnek model edinilip uygulamaya aktarılmaktadır.

Sürdürülebilirliği olan nitelikli eylemem Salih Ameldir. Salih Amel; kişinin kendisiyle, çevreyle, eşyayla, canlılarla sulh içerisinde olduğu barışıklık barışçıllık içerisindeki iştir. İşlemdir. İşletmedir.

Şimdi Eylem Zamanı.